Als docent, en zeker als zij-instromer, raak je nogal eens overweldigd door hoe je dag voor de klas verloopt. Niet zelden, verloopt je dag onvoorspelbaar en anders dan jij had gedacht of gewild. Dat maakt je vak boeiend, maar het kan je ook te veel in de weg zitten. Als je dagelijks op standje overleven in plaats van leven staat, dan steven je mogelijk af op een burn out, of tenminste bepaalde lichamelijke en mentale klachten.
Hoe houd je jezelf als docent staande in de hectiek van alledag? Hoe zou het zijn als je naar huis gaat met een happy feeling in plaats van ‘pfff, ik heb het weer gered vandaag’. Hoe zou het voelen als je je iedere dag weer kunt laten verwonderen, in plaats van wegjagen. Als je er weer echt van kunt genieten om docent te zijn. Als je weer plezier en voldoening uit je werk haalt en het gevoel hebt dat je écht een bijdrage levert aan de ontwikkeling van jonge mensen. Dat je open staat en ook iets kunt leren van hen. Dat je inziet dat zij ook jouw spiegels zijn, net als jij dat voor hun bent. Dat jullie je allemaal vrij en veilig voelen om de vragen te stellen, die belangrijk zijn. Wat als jij anders leert kijken naar jezelf, naar hen en daarmee van overleven naar vrijuit leven gaat. Dat de relatie met hen moeiteloos gaat stromen, dat je dagen moeiteloos gaan stromen, dat jouw leven en dat van anderen moeiteloos gaan stromen. Hoe waardevol zou dat zijn!
Herken je dit?
- Ik ren me rot en nog krijg ik niet alles voor elkaar
- Aan het eind van de dag ben ik op en voel ik me niet voldaan
- Mijn studenten vragen teveel van me en putten me uit
- Ouders zijn steeds kritischer, hoe voldoe ik in godsnaam aan al die verwachtingen
- Ik heb zo weinig contact met mijn studenten, zeker nu door Corona, ik krijg de kans niet eens meer om ze echt te zien voor wie ze zijn
- Mijn zorgvuldig gemaakte planning wordt weer eens overhoop gegooid en dat frustreert me
- Ik leef constant in de waan van de dag
- Ik lijk wel een politieagent en dat is toch niet het vak waar ik voor gekozen heb
De vragen die je mogelijk hebt
- Hoe krijg ik alles geregeld en georganiseerd in mijn dag?
- Hoe deal ik met een uitdagende klas?
- Hoe ga ik om met spontane ongevraagde gebeurtenissen, die mijn pad kruisen
- Wat als alles in de soep loopt? Hoe blijf ik overeind?
Als je jezelf deze vragen stelt, ga je waarschijnlijk de dag in met een knoop in je maag. Dit is niet zoals je het je had voorgesteld. En dit is niet wie je wilt zijn en zelfs niet wie je in je diepste wezen bent. Je wilt het wel veranderen, maar het lukt je maar niet om uit die cirkel te komen. Maar je weet ook dat het niet zo door kan blijven gaan.
Wil jij die docent zijn die gefrustreerd voor de klas staat, zichzelf en zijn leerlingen tekort doet en met een ontevreden gevoel naar huis gaat?
Of…
Degene die zich laat verrassen, flexibel is en het maximaal uit zichzelf, de leerlingen én de dag haalt?
